DEPECHE MODE
Depeche Mode – brytyjska grupa muzyczna z kręgu elektronicznego popu, która powstała w 1980 w Basildon w Wielkiej Brytanii. Nazwa grupy powstała na podstawie inspiracji francuskim magazynem mody, zasugerował ją Dave Gahan. Powstanie Depeche Mode poprzedzała grupa Composition of Sound.
W 2006 zespół zdobył statuetkę MTV Europe Music Awards w kategorii Najlepszy zespół.
W 1977 roku Vince Clarke (wokal, gitara) i Andrew Fletcher (bas) założyli zespół No Romance in China, w 1979 Clarke grał na gitarze w Plan razem z Robertem Marlow oraz Paulem Langwith. Martin Gore (gitara), który na początku skłaniał się ku punk rockowi, wraz z Philipem Burdett (wokal) grał w Norman and the Worms, w 1979 Gore, Clarke, Marlow i Paul Redmond utworzyli grupę The French Look. Marzec 1980 to narodziny Composition of Sound w składzie Clarke (wokal, gitara), Gore (instrumenty klawiszowe), Fletcher (bas).
Aby zarobić na instrumenty – syntezatory – panowie imali się różnych zajęć, Gore był urzędnikiem bankowym a Fletcher agentem ubezpieczeniowym. W 1980 Clarke trafił na występ Dave Gahana, po którym złożył mu propozycje dołączenia do zespołu. Równocześnie została zmieniona nazwa na Depeche Mode, zaczerpnięta z francuskiego magazynu. Martin Gore: "Depeche Mode oznacza to jak szybko zmienia sie moda. Lubię brzmienie tych słów”. Pierwszy utwór "Photographic" został umieszczony na kompilacji Some Bizzare Album, następnie został nagrany jeszcze raz aby trafić na debiutancki Speak & Spell.
Od początku istnienia grupy nad jej karierą czuwał producent, Daniel Miller. Mimo że Miller formalnie nigdy nie należał do niej, jego rola w rozwoju Depeche Mode jest jednak bardzo duża. Jego twórczy i organizacyjny wkład w pracę był znaczący zwłaszcza w początkowych latach.
Po odejściu Clarke'a, lidera pierwotnego składu, grupa nie rozwiązała się i kontynuowała działanie. Prawdopodobnie wpłynęło na to niezdecydowanie muzyków i niechęć do podejmowania decyzji oraz właśnie zaangażowanie Daniela Millera, dla którego grupa była wcieleniem młodzieżowego elektronicznego popu, jaką sobie wymyślił, i której sukcesu się spodziewał. Grupa nie doczekała się kolejnego wyraźnego lidera i od tej pory istniała pod życzliwą opieką Millera jako zbitek indywidualności podejmujących wszelkie decyzje w sposób zbiorowy i demokratyczny.
Grupa działa na specyficznych zasadach artystycznych, organizacyjnych i towarzyskich. Trzon Depeche Mode tworzą trzy osoby: Martin Gore, David Gahan i Andy Fletcher. Kompozytorem repertuaru grupy (i niekiedy wokalistą) jest Gore, jednak jako silny introwertyk nie stara się nią kierować. Z drugiej strony nawet jego solowe projekty i praca z innymi grupami nie odciągnęły go od pracy w zespole. Przeciwieństwem zamkniętego w sobie Gore'a jest wokalista Dave Gahan, ekstrawertyk i urodzony frontman. Tych dwóch członków grupy łączy osoba Andy'ego Fletchera, który ma wprawdzie najmniejszy wkład w muzyczny dorobek grupy, ale przyjaźni się ze skrytym Gorem i w naturalny sposób zapewnia jego komunikację z pozostałymi członkami ekipy. Dba także o sprawy czysto organizacyjne.
Na płaszczyźnie artystycznej podstawą działalności Depeche Mode jest szczególne porozumienie między Gorem i Gahanem, dwoma twórczymi biegunami grupy, jednak pod względem towarzyskim ci dwaj nie są mocno związani, głównie z powodu zamkniętego usposobienia Gore'a.
Grupa od początku prowadziła bujne życie rozrywkowe, któremu sprzyjała rosnąca popularność i częste trasy koncertowe, a także towarzystwo grup, które supportowały ich występy. Przez wiele lat udawało im się unikać zagrożeń płynących z nieustannego imprezowania, aż w końcu David Gahan popadł z tego powodu w poważne problemy życiowe, zdołał jednak wrócić do formy, a grupa pokonała kryzys wywołany jego uzależnieniami.
Depeche Mode jako grupa elektroniczna często współpracowała z różnymi inżynierami dźwięku. Podobnie jak Miller nie byli oni nigdy członkami grupy, ale na równi z nimi wpływali na kształt i styl kolejnych albumów. To także ważny element tej nietypowej grupy muzycznej.
W 2006 zespół zdobył statuetkę MTV Europe Music Awards w kategorii Najlepszy zespół.
W 1977 roku Vince Clarke (wokal, gitara) i Andrew Fletcher (bas) założyli zespół No Romance in China, w 1979 Clarke grał na gitarze w Plan razem z Robertem Marlow oraz Paulem Langwith. Martin Gore (gitara), który na początku skłaniał się ku punk rockowi, wraz z Philipem Burdett (wokal) grał w Norman and the Worms, w 1979 Gore, Clarke, Marlow i Paul Redmond utworzyli grupę The French Look. Marzec 1980 to narodziny Composition of Sound w składzie Clarke (wokal, gitara), Gore (instrumenty klawiszowe), Fletcher (bas).
Aby zarobić na instrumenty – syntezatory – panowie imali się różnych zajęć, Gore był urzędnikiem bankowym a Fletcher agentem ubezpieczeniowym. W 1980 Clarke trafił na występ Dave Gahana, po którym złożył mu propozycje dołączenia do zespołu. Równocześnie została zmieniona nazwa na Depeche Mode, zaczerpnięta z francuskiego magazynu. Martin Gore: "Depeche Mode oznacza to jak szybko zmienia sie moda. Lubię brzmienie tych słów”. Pierwszy utwór "Photographic" został umieszczony na kompilacji Some Bizzare Album, następnie został nagrany jeszcze raz aby trafić na debiutancki Speak & Spell.
Od początku istnienia grupy nad jej karierą czuwał producent, Daniel Miller. Mimo że Miller formalnie nigdy nie należał do niej, jego rola w rozwoju Depeche Mode jest jednak bardzo duża. Jego twórczy i organizacyjny wkład w pracę był znaczący zwłaszcza w początkowych latach.
Po odejściu Clarke'a, lidera pierwotnego składu, grupa nie rozwiązała się i kontynuowała działanie. Prawdopodobnie wpłynęło na to niezdecydowanie muzyków i niechęć do podejmowania decyzji oraz właśnie zaangażowanie Daniela Millera, dla którego grupa była wcieleniem młodzieżowego elektronicznego popu, jaką sobie wymyślił, i której sukcesu się spodziewał. Grupa nie doczekała się kolejnego wyraźnego lidera i od tej pory istniała pod życzliwą opieką Millera jako zbitek indywidualności podejmujących wszelkie decyzje w sposób zbiorowy i demokratyczny.
Grupa działa na specyficznych zasadach artystycznych, organizacyjnych i towarzyskich. Trzon Depeche Mode tworzą trzy osoby: Martin Gore, David Gahan i Andy Fletcher. Kompozytorem repertuaru grupy (i niekiedy wokalistą) jest Gore, jednak jako silny introwertyk nie stara się nią kierować. Z drugiej strony nawet jego solowe projekty i praca z innymi grupami nie odciągnęły go od pracy w zespole. Przeciwieństwem zamkniętego w sobie Gore'a jest wokalista Dave Gahan, ekstrawertyk i urodzony frontman. Tych dwóch członków grupy łączy osoba Andy'ego Fletchera, który ma wprawdzie najmniejszy wkład w muzyczny dorobek grupy, ale przyjaźni się ze skrytym Gorem i w naturalny sposób zapewnia jego komunikację z pozostałymi członkami ekipy. Dba także o sprawy czysto organizacyjne.
Na płaszczyźnie artystycznej podstawą działalności Depeche Mode jest szczególne porozumienie między Gorem i Gahanem, dwoma twórczymi biegunami grupy, jednak pod względem towarzyskim ci dwaj nie są mocno związani, głównie z powodu zamkniętego usposobienia Gore'a.
Grupa od początku prowadziła bujne życie rozrywkowe, któremu sprzyjała rosnąca popularność i częste trasy koncertowe, a także towarzystwo grup, które supportowały ich występy. Przez wiele lat udawało im się unikać zagrożeń płynących z nieustannego imprezowania, aż w końcu David Gahan popadł z tego powodu w poważne problemy życiowe, zdołał jednak wrócić do formy, a grupa pokonała kryzys wywołany jego uzależnieniami.
Depeche Mode jako grupa elektroniczna często współpracowała z różnymi inżynierami dźwięku. Podobnie jak Miller nie byli oni nigdy członkami grupy, ale na równi z nimi wpływali na kształt i styl kolejnych albumów. To także ważny element tej nietypowej grupy muzycznej.
Depeche Mode
Music For The Masses
Music for the Masses jest siódmym albumem grupy Depeche Mode (dziewiątym w USA). Jest kolejnym przełomem w twórczości zespołu, tym razem radykalnie zmienia się temat tekstów.
Music for the Masses przyniósł kolejne zmiany w sposobie pracy zespołu. Po raz pierwszy do współpracy zaproszono producenta Davida Bascombe, który nie był związany z Mute Records. Album był bardziej melodyjny i przebojowy w porównaniu do swojego poprzednika, jego światowa sprzedaż wyniosła 2 miliony egzemplarzy[6]. Single "Strangelove", "Never Let Me Down Again", "Behind the Wheel" znalazły sie w pierwszej dziesiątce list przebojów w takich krajach jak: Kanada, Brazylia, Niemcy, Południowa Afryka, Szwecja i Szwajcaria.
W 1988, wydano ostatni singiel Little 15. Jest to nastrojowa i spokojna piosenka. Jego b-side to Stjarna i Sonata No 14 in C#m (Moonlight Sonata). Została skomponowana przez Ludvika Van Beethovena. Zagrana przez Alana Wildera na fortepianie.
W 1988, wydano ostatni singiel Little 15. Jest to nastrojowa i spokojna piosenka. Jego b-side to Stjarna i Sonata No 14 in C#m (Moonlight Sonata). Została skomponowana przez Ludvika Van Beethovena. Zagrana przez Alana Wildera na fortepianie.
LISTA UTWORÓW
"Never Let Me Down Again" - 4:47
"The Things You Said" - 3:55
"Strangelove" - 4:56
"Sacred" - 4:43
"Little 15" - 4:14
"Behind the Wheel" - 5:17
"I Want You Now" - 3:44
"To Have and to Hold" - 2:51
"Nothing" - 4:13
"Pimpf" - 3:54
"Agent Orange" - 5:05
"Never Let Me Down Again (Aggro Mix)" - 4:58
"To Have and to Hold (Spanish Taster)" - 2:36
"Pleasure, Little Treasure (Glitter Mix)" - 5:37
"The Things You Said" - 3:55
"Strangelove" - 4:56
"Sacred" - 4:43
"Little 15" - 4:14
"Behind the Wheel" - 5:17
"I Want You Now" - 3:44
"To Have and to Hold" - 2:51
"Nothing" - 4:13
"Pimpf" - 3:54
"Agent Orange" - 5:05
"Never Let Me Down Again (Aggro Mix)" - 4:58
"To Have and to Hold (Spanish Taster)" - 2:36
"Pleasure, Little Treasure (Glitter Mix)" - 5:37
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz